1- رشد و تحول جسمی – حرکتی
رشد و تحول جسمی – حرکتی دارای دو بخش است: رشد جسمی که جنبه کمّی دارد شامل رشد اندام های بدن و وزن و قد رشد و تحول حرکتی که جنبه تحولی دارد و با تغییرات کیفی همراه است شامل حرکت هایی ماند دویدن پریدن و لی لی کردن.
سطوح اساسی رشد وتحول جسمی – حرکتی شامل رشد قد و وزن رشد اندام ها و عضلات بزرگ رشد عضلات کوچک رشد هماهنگی عضلات و اندام ها رشد حرکات تعادلی مانند لی لی کردن و پریدن و رشد مهارت های خودیاری است.
مهارت های خودیاری عبارت است از توانایی کودکان در انجام دادن کارهای فردی و شخصی که مهمترین آنها مهارت غذا خوردن لباس پوشیدن رعایت بهداشت فردی مراقبت از بدن کنترل ادرار و مدفوع و مواظبت از وسایل شخصی است.
2- رشد و تحول شناختی
منظور از رشد و تحول شناختی رشد مهارت ها و توانمندی هایی است که به کودک در شناخت و درک محیط پیرامون خود کمک می کند.
مهمترین سطوح رشد و تحول شناختی شامل موارد زیر است:
حواس پنج گانه – حافظه – استدلال – حل مسئله – تمرکز – درک مفاهیم اساسی
3- رشد و تحول عاطفی
هدف از رشد و تحول عاطفی کودکان کاهش عواطف ناخوشایند پرورش عواطف خوشایند و ایجاد تعادل در عواطف است.برای دستیابی به این هدف لازم است کودکان عواطف یا احساسات خود را بشناسند و با راه های درست بیان آنها آشنا شوند تا بتوانند کم کم و متناسب با سن خود به خودکنترلی و مدیریت عواطف برسند.
بیان درست عواطف یعنی ابراز آنها به گونه ای که نه به خود فرد نه به دیگران و نه به اشیاء و محیط زندگی آسیب برسد.
4- رشد و تحول اجتماعی
منظور از رشد و تحول اجتماعی کودکان، جامعه پذیری آنهاست. خانواده، مرکز پیش دبستان، رسانه های جمعی و عوامل دیگری، در هر یک از مراحل رشدی و سنی کودکان،در این جنبه از رشد آنها نقش دارد.
5- رشد و تحول کلامی
زبان ابزار برقراری ارتباط با دیگران و یادگیری و تفکر است.
مهمترین سطوح رشد و تحول کلامی به شرح زیر است:
مهارت های شنیداری شامل گوش دادن، تشخیص صداهاریال تمرکز شنیداری به معنی مدت زمان گوش دادن، و درک مطالب از طریق گوش دادن (درک کلمات، جملات، داستان، کارتون و مطالب دیگر)
مهارت بیانی شامل دایره لغات، یعنی تعداد کلماتی که کودک بیان می کنند، تلفظ درست صداها، جمله سازی، گفت و گو با دیگران، بیان مطالب، تصویر خوانی، روانی کلام، تعریف قصه های شنیده شده، شعرخوانی و داستان سازی به صورت فردی و گروهی
6- رشد و تحول خلاقیت
خلاقیت یعنی ایجاد و به کارگیری افکار و آثار جدید. از حدود دو سالگی که توانایی تجسم، یعنی تصور اشیاء در نبود آنها در کودک شکل می گیرد، مهارتهای خلاقیتی نیز در کودکان مشاهده می شود.
مفاهیم علوم:
فرایند ارتباط با محیط اطراف را که به شناخت محیط و کسب اطلاعات منجر می شود علوم می گویند. کودکان با مشاهده و آزمایش، چیزهای مختلفی یاد می گیرند. آنان با استفاده از همه حواس خود رشد، تغییر و رابطه علت و معلولی را کشف می کنند. این فرایند زمینه ساز شکل گیری تفکر علمی است.
مفاهیم ریاضی:
ریاضی روش فکر کردن است و به کمک آن می توانیم به سازمان دهی افکار، تجزیه و تحلیل، و حل مسئله بپردازیم. ریاضی یکی از دروس اساسی در همه رشته هاست و آموزش آن در کودکی می تواند به افزایش دانش و تقویت تفکر ریاضی کمک کند.
آموزش مفاهیم ریاضی به کودکان براساس مراحل رشد آنان، به ویژه رشد شناختی، در سنین مختلف برنامه ریزی می شود و همانطور که ذکر شد در قالب بازی های ساده و به صورت غیر مستقیم صورت می گیرد.